Abstract

Postać Adolfa Wallenberga była kilkakrotnie przedmiotem zainteresowań historyków medycyny. Okazuje się jednak, że osoba, pochodząca z Pomorza Gdańskiego szerzej znana jest na świecie niż w naszej części Europy [1,2,3,4,5]. W polskiej literaturze, poza tekstem popularnonaukowym [6], próżno szukać opracowań przedstawiających losy tego, w gruncie rzeczy, gdańskiego lekarza. Przez długie lata zaważyła przy tym niechęć w odkrywaniu historii gdańskich medyków pochodzenia niemieckiego, których bardzo często utożsamiano z nazizmem. Obecnie jednak dziewiętnastowieczna i przedwojenna historia miast oraz ich mieszkańców niejako odkrywana jest na nowo. Takimi oto przesłankami kierowano się przy pisaniu tego tekstu.
Celem pracy jest przedstawienie i przypomnienie biografii oraz kariery naukowej wybitnego gdańskiego lekarza neurologa, neuroanatoma oraz badacza chorób naczyniowych mózgu- Adolfa Wallenberga. Przedstawiono wyniki jego badań neuroanatomicznych oraz prac dotyczących chorób naczyniowych mózgu. Podkreślono znaczenie badań nad zespołem tylno-bocznym opuszki. Opisany przez Wallenberga zespół objawia się niedoczulicą wszystkich rodzajów czucia na twarzy, zespołem Hornera, niedowładem nerwu językowo-gardłowego i błędnego, porażeniem nerwu twarzowego po stronie ogniska, porażeniem opuszkowym po tej samej stronie, zaburzeniem połykania, chrypką, zawrotami głowy, oczopląsem, ataksją móżdżkową i przeciwstronną niedoczulicą. Zespół Wallenberga jest od stu lat powszechnie znanym zespołem neurologicznym na całym świecie.