Abstract

Tętnica szyjna wewnętrzna stanowi główną i bardzo ważną drogę przepływu krwi od serca do mózgowia. Choroby tętnic domózgowych w 90% spowodowane są zmianami miażdżycowymi, które mogą prowadzić do ich zwężeń lub niedrożności. Znamienne zwężenia tętnic (>70%) stanowią istotne ryzyko powstania udaru mózgu, które odpowiedzialne jest za 20% wszystkich udarów niedokrwiennych mózgu.Technikami, którymi można udrożnić tętnicę to ewersja – polegająca na przecięciu u podstawy tętnicy szyjnej wewnętrznej wywinięciu tętnicy jak rękawa koszuli i usunięciu blachy miażdżycowej. Drugi sposób to proste nacięcie tętnicy szyjnej wspólnej na wysokości jej rozwidlenia, usunięcie blachy miażdżycowej i zeszycie prostym szwem. Proste nacięcie może być zaopatrzone szwem ciągłym lub w sytuacji, gdy tętnica jest wąska (<3mm), plastyką przy pomocy łaty naczyniowej. W obecnej dobie przy zaawansowanych i dokładnych technikach obrazowania tętnic i zmian chorobowych w tętnicach można przewidzieć trudności i zaplanować sposób leczenia operacyjnego. Coraz rzadziej, ale jednak w dalszym ciągu zdarza się konieczność podejmowania decyzji o technice zabiegu śródoperacyjnie. Chirurg operujący musi zdawać sobie sprawę z dużych zmienności anatomicznych operowanej tętnicy i nie może traktować operacji udrożnienia t. szyjnej jako zabiegu rutynowego.