Abstract

Cel pracy
Reinkluzja to patologiczny proces ponownego zagłębiania się w tkanki miękkie i twarde wyrostka zębodołowego zębów, które były wcześniej wyrznięte. Najczęściej dotyczy zębów trzonowych mlecznych, rzadko trzonowych stałych, a w przypadku innych zębów zdarza się incydentalnie.
Celem pracy była obserwacja wczesnych i odległych następstw reinkluzji.

Materiał i metody
W badaniach wzięło udział 25 pacjentów z 1 lub więcej zębami zagłębionymi. Wiek pacjentów obejmował od 7 do 45 lat, z czego 88% stanowiły dzieci poniżej 18 roku życia. Każdego pacjenta zbadano i indywidualnie ustalono plan leczenia. Brano pod uwagę zaawansowanie reinkluzji i jej następstwa, wiek pacjenta oraz towarzyszące zaburzenia zgryzu.

Wyniki
W przypadku niewielkiej reinkluzji częściowej zębów mlecznych leczeniem z wyboru było usunięcie zęba i utrzymanie przestrzeni dla stałego następcy. Jeśli ząb mleczny był w większym stopniu zagłębiony, to konieczne było skojarzone leczenie chirurgiczno-ortodontyczne tym trudniejsze, jeżeli reinkluzja była całkowita.
W przypadku reinkluzji częściowej zębów stałych, kiedy proces przebiegał szybko, konieczne było usunięcie zębów zagłębiających się i późniejsze leczenie ortodontyczne. W reinkluzji całkowitej, kiedy ząb stały trzonowy górny większą częścią korzenia tkwił w zatoce szczękowej, a ząb trzonowy dolny ustawiony był głęboko w trzonie żuchwy, konieczne było operacyjne usunięcie zęba zagłębionego i korekta ortodontyczna towarzyszących zaburzeń.

Wnioski
Ze względu na fakt, że zjawisko reinkluzji jest zjawiskiem dynamicznym, może powodować wiele nieprzewidywanych następstw. Ważne jest jej wczesne rozpoznanie i indywidualne postępowanie w zależności od stopnia zagłębienia i współistniejących zaburzeń. Szczególnej uwagi wymaga opieka nad pacjentami w wieku rozwojowym, aby podjęte na tym etapie leczenie zapobiegło wystąpieniu powikłań.